Hills of Belgium (B) Americana Missy Sippy Gent (10-01-2023) reporter Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: Missy Sippy info band: Hills of Belgium © Rootsville 2023

En ik die dacht dat het begin van 2023 rustig zouden worden op concertgebied. Nou moe, niet dus. Gisteren nog in de Banana Peel vandaag spoedde uw reporter zich naar de Missy Sippy in Gent voor “some old school Hillibilly music”.

Het moet niet altijd blues zijn nietwaar? En gezien ik niet vies ben van een fijne portie Hillbilly muziek trok ik naar de Missy Sippy voor het optreden van Hills Of Belgium. Mij totaal onbekend dit duo dus tijd om hiermee kennis te maken.

Het moet niet altijd blues zijn nietwaar? En gezien ik niet vies ben van een fijne portie Hillbilly muziek trok ik naar de Missy Sippy voor het optreden van Hills Of Belgium. Mij totaal onbekend dit duo dus tijd om hiermee kennis te maken.

Hills Of Belgium bestaat uit Jérémie Fabroni (banjo en zang) en Lorcan Fahy (viool en zang). De twee vrienden zijn afkomstig uit Schaarbeek en leerden elkaar kennen  via tal van jams in het Brusselse. Ondertussen hebbe ze 1 EP uitgebracht “Hills Of Mexico”, zijn ze bezig aan een full cd en begonnen ze in het voorjaar van 2022 met toeren. Vandaag blijkbaar voor de eerste keer in Vlaanderen. De vraag was: “wat konden wij verwachten?”.

Heel simpel, een duo project op viool en banjo, waarbij liedjes en melodieën uit de bronnen van de Amerikaanse muziek (country en bluegrass, Hillbilly Music of old-time) opnieuw worden bekeken, verwijzend naar de tradities van mijnwerkers en boeren in het oosten van de Verenigde Staten, gebruik makend van de voorouderlijke tradities maar ook het meer moderne omdat deze muziek generatie na generatie regelmatig wordt bijgewerkt! Welkom dus in de Appalachen van 1905 en soms zelfs een stukje vroeger !

De Gentse joint was aangenaam volgelopen, wat niet evident is met een genre muziek dat niet zo gekend is bij het bredere publiek. Zelden ook zo’n leeg podium gezien, enkel een speciale microfoon en voor de rest noppes, nada, niente… Zo akoestisch als maar zijn kan dus.
En eigenlijk paste dit wel voor dit soort muziek.

Met ‘Diamond Joe’ en ‘Black Eyed Suzy’ werd het optreden in gang getrokken en de toehoorders wisten onmiddellijk waar ze aan toe waren. Mooie tweestemmigheid en het fijne geluid van banjo en viool. Het duo ging verder met’Stay All Night’ en ‘I’ve Endured’. Gezien viool en banjo zich ook perfect lenen voor het spelen van cajun, moesten we niet op onze honger blijven zitten en serveerden onze boys 2 echte cajunsongs die ons katapulteerden naar Louisiana tijdens de bekende “fais do-do”.

Het eerste was een lekker walsje met een nogal triestige tekst en werd gevolgd door ‘La Chanson De Mardi Gras’. Fijn intermezzo. We gingen echter terug naar de heuvels van Kentucky voor ‘Old Kimball’, ‘Single Girl’ en ‘Richmond Blues’, songs met een verhaal die ons met plezier werden verteld. Met ‘Hills Of Mexico’, de titeltrack van hun eerste EP en het vrolijke ‘I Don’t Want To Get Married’ werd de eerste set afgesloten. Het was zeer aangenaam en bijwijlen waanden we ons op de front porch van een “cabin” midden in de wouden van Kentucky.

De twee “Brusseleirs” hielden wel een korte pauze en vlogen er onmiddellijk terug in met wat instrumentaaltjes gevolgd door een echte blues getiteld ‘Hesitation Blues’ en ‘Roustabout’. Dat vele songs gaan over drank bewezen ze ook met ‘Goodbye Booze’ en het verhaal van steden zonder whiskey tijdens de drooglegging met ‘Raleigh & Spencer’. Ondertussen bleef Jérémie stevig door tokkelen op zijn banjos en ging de strijkstok vliegensvlug over de snaren van de viool van Lorcan. De muziek deed denken aan de oude fieldrecordings van Alan Lomax (tegenwoordig terug te vinden via interet) en neigde soms ook naar een soundtrack à là “O Brother Where Art Thou”. De mannen vertelden me trouwens dat ze inderdaad geregeld gingen vissen in de muziekvijver van Lomax en je kan ze geen ongelijk geven waar daar zit het echte spul.

Met ‘Falls Of Richmond’, ‘Troubles’ en ‘Policeman’ werd deze fijne muzikale avond afgesloten. Jammer genoeg geen bissers voor deze sympathieke gasten, maar het was toch een zeer geslaagde avond.

Blues is het niet maar het maakt wel deel uit van de muzikale erfenis van Amerika en dat hebben deze jongens echt begrepen en ze spelen het ook met hart en ziel. Zelf als je geen liefhebber bent van het genre zou ik toch even gaan luisteren wanneer je ziet dat dit duo in je contreien speelt.

Marcel